Turşu, dünyanın dört bir yanında farklı biçimlerde sofralara taşınmış evrensel bir lezzet. Her ülke, kendi kültürüne uygun yorumlarla turşuya kimlik kazandırmış. Kore’den Almanya’ya, Japonya’dan Rusya’ya kadar turşu, hem damak tadını hem de toplumsal ritüelleri yansıtır.
Kore mutfağının vazgeçilmezi olan kimchi, sadece yemek değil bir ritüeldir. Aileler kış öncesinde bir araya gelip yüzlerce kavanoz kimchi hazırlar. Bu gelenek, toplumsal dayanışmanın bir göstergesi olduğu kadar kültürel bir mirastır.
Almanya’nın ünlü sauerkraut’u, ince doğranmış lahananın fermente edilmesiyle hazırlanır. Et yemeklerinin yanında servis edilen sauerkraut, tarih boyunca denizciler için de hayati bir yiyecek olmuştur. Uzun yolculuklarda sağlıklı kalmak için tercih edilen bu turşu, aslında hayatta kalma stratejilerinden biridir.
Japonya’nın zarif sofralarında ise tsukemono yer alır. Küçük porsiyonlarda sunulan bu turşular, renkli görünümleriyle yemeklerin estetiğini tamamlar. Japon mutfağındaki görsel uyum anlayışının bir parçası haline gelmiştir.
Rusya’da turşu kültürü neredeyse milli bir kimlik taşır. Salatalık ve lahana turşusu, sofralarda vazgeçilmezdir ve çoğunlukla votkanın yanında ikram edilir. Rusya için turşu, misafirperverliğin ve soğuk kış günlerinde ayakta kalmanın bir simgesidir.
Bir kavanoz turşu, dünyanın farklı noktalarında yalnızca lezzet değil, aynı zamanda tarih, gelenek ve toplumsal yaşamın izlerini taşır. Sofraya konulan her tabak, o ülkenin kültüründen bir parça anlatır. Kimi yerde kışa dayanma gücü, kimi yerde ailece yapılan bir ritüel, kimi yerde estetik bir sunum… Hepsi aslında insanlığın ortak hafızasında birleşir. Turşu bu yönüyle yalnızca damaklara değil, kültürler arasındaki köprülere de ekşi ama güçlü bir tat katıyor.
